Kia Ora,

Dit verhaal hadden jullie tegoed van ons, we zijn er niet eerder aan toegekomen om deze online te zetten, maar hierbij het missende stuk van de reis richting Milford Sound.

We vetrekken op tijd uit Wanaka, omdat Te Anau een aardig stuk rijden is en we niet al te laat willen aankomen. Rijden in Nieuw-Zeeland is ook anders, niet alleen door regelmatig te stoppen, maar ook omdat de wegen in mindere staat zijn en je ook om elke hoek weer een ander uitzicht of weertype kan hebben. We rekenen op 5 uur reizen en willen ook nog even bij Lake Wakatipu stoppen voor de lunch, op dezelfde plek waar we 13 jaar geleden ook al gestopt zijn.

Te Anau

De weg van Wanaka naar Queenstown is op 2 manieren te doen, via Cardrona (wat wij doen) en via Cromwell, voor de kersen, wat 20 minuten langer is en moeten we dus nu in de supermarkt het fruit halen. De weg gaat door een breed dal, langs een rivier die steeds bochtiger wordt en het dal steeds smaller. We passeren onderweg Cardrona, wat een ‘oud’ dorpje is wat veel mensen bezoeken. Oud in Nieuw Zeeland is relatief, meestal niet ouder dan 150 jaar, dus het perspectief is wat anders als je hier het museum bezoekt. De weg wordt smaller en smaller en gaat steeds bochtiger naar boven waar we stoppen op het hoogste punt. Het waait hier behoorlijk, maar het uitzicht is bijzonder wijds en de bergen zijn veel ruiger dan de beboste bergen verder naar het noorden.

We dalen af richting Queenstown en doen even snel boodschappen bij de Pak ’n Save en vullen de auto snel met benzine om door te gaan richting Te Anau. We rijden langs Lake Wakatipu en de uitzichten zijn wederom spectaculair, de kale bergen en het helderblauwe meer tekenen scherp tegen elkaar af. De volgende stop is een strandje waar we lunchen en Hans ook nog even in Lake Wakatipu gaat zwemmen, wat erg fris is. Na de lunch gaat het verder via Mosburn richting Te Anau. De weg gaat door een groot plat met aan de randen bergen en onderweg passeren we ook nog een reservaat voor de red tussock (een rode grassoort) die meewaait in de harde wind. Eenmaal aangekomen in Te Anau rijden we naar het Amber Court Motel waar we overnachten. De volgende dag lopen we het dorp door, wat vooral zijn bestaan dankt aan de toeristen die vanaf Te Anau vertrekken richting Milford Sound. Het ligt aan een meer en omdat het weer nog steeds goed is, liggen mensen aan het strand en door de harde wind zijn de sandflies ook nergens te bekennen.

Milford Sound

In Te Anau zijn openbare toiletten naast het park waar je ook kunt douchen, dit is iets wat je wel meer ziet in Nieuw-Zeeland, met name de camper bewoners maken er dankbaar gebruik van. Na de lunch in het park vertrekken we richting Milford Sound, een rit van 120 kilometer, die naar verwachting 2 ½ uur zal duren. We rijden langs het meer van Te Anau en vervolgen de kronkelende weg verder richting de westelijke bergen. Onderweg verandert het uitzicht geleidelijk van een lieflijk heuvelachtig landschap naar een uitgesneden vlakte met aan weerszijden hoge bergen. We stappen uit bij het uitzichtpunt op de Eglinton Valley, het is warm en het gras is inmiddels verdord en de bergen beginnen ook dichter en dichterbij te komen. Deze riviervlakte is het resultaat van uitsnijding door de rivier en de gletsjer uit het verleden. We slaan de volgende stop, de mirror lakes, over vanwege de tijd, we willen namelijk er zeker van zijn dat we op tijd bij de boot zijn. De weg wordt smaller en gaat gaandeweg meer kronkelen en stijgt totdat we de pas over zijn die de scheidingslijn vormt tussen het water wat de rivier ingaat en uitmond in de zee. We stoppen bij het Hollyford viewpoint wat met het heldere weer een prachtig uitzicht heeft. Voor wandelaars is dit gebied aan te raden omdat er veel, veelal langere, wandelroutes zijn van een dag, of meerdere dagen. Wij hebben nu geluk gehad met het weer waardoor ook de sandflies niet rondvliegen, maar met de reguliere regen is een goede uitrusting essentieel en moet je ook rekening houden dat je moet blijven lopen om geen last van de beesten te hebben. We vervolgen de weg en passeren de Falls Creeks falls en stoppen in bij de Monkey Creek, waar ook een Kea zit. We proberen hem op de foto te zetten, maar helaas vliegt hij weg, maar hoor je hem duidelijk schreeuwen in de bomen. De vallei begint steeds smaller te worden, met aan weerszijden steile bergen die steeds kaler worden en met sneeuw bedekt zijn en zodra we bij de Homer tunnel komen ook zicht op de gletsjers krijgen. We moeten even wachten totdat wij aan de beurt zijn, maar 10 minuten later springt het licht op groen en rijden we door de smalle tunnelbuis die vrij steil naar beneden loopt. Aan de andere kant worden we getrakteerd op wederom een spectaculair uitzicht en de weg gaat al kronkelend naar beneden. Eenmaal beneden bij de rivier wordt de weg wederom smaller en komt het dicht begroeide woud weer terug. Bij aankomst bij Milford Sound rijden wij door richting de Ferry terminal én omdat wij de nachtcruise hebben geboekt mogen ernaast parkeren. We stappen uit en het is warm en het waait behoorlijk, waardoor onze vliegende vrienden zich niet laten zien.

Boottocht

We melden ons aan bij RealNZ waar we te horen krijgen dat we vanaf pier 11 vertrekken. De boot ligt klaar, maar we mogen pas om 16:15 aan boord omdat de crew nog niet klaar is met de voorbereidingen. We worden welkom geheten en krijgen een introductie van de bemanning over de boot, de veiligheidsmaatregelen het programma. We beginnen met een stuk varen in het fjord en gaan naar de feeën waterval waar we bijna onder kunnen omdat de fjorden loodrecht naar beneden lopen, ook onder water. Dankzij het zonnige weer kunnen we het gehele fjord zien, maar doordat het een dag niet geregend heeft zijn er minder watervallen en zijn ze kleiner van formaat. We stoppen om te gaan kanoën en het fjord te verkennen, of per boot voor diegene die hier geen zin heeft. Joost en Hans gaan de kano in en Marietje en Jan Willem gaan per boot. We krijgen uitleg over de geschiedenis van het fjord en wat er te zien is, onder andere dolfijnen (zien we de volgende dag), pinguïns (t/m oktober) en diverse vogels. Eenmaal aangekomen op de boot staat het diner op het programma, maar mogen we eerst nog in het fjord zwemmen, waar het water een comfortabele 16 graden is. Hans en Joost besluiten dit te doen en na een kwartier is het tijd om te gaan omkleden voor het eten. Het diner is een buffet, waarbij er van alles en nog wat is, inclusief lactosevrij voor Joost. In tegenstelling tot de nacht cruise die wij in Doubtfull Sound hebben gedaan voelt alles gehaast aan én raden wij ook aan om deze te doen in plaats van Milford Sound. Als je Milford Sound bezoekt, houd rekening mee dat je ongeveer 5 uur heen en terug kwijt bent én raden wij aan gewoon een dagcruise te doen en in Te Anau te verblijven. Na het diner krijgen we een presentatie over het Fjordlands national park, de dieren en de dynamiek van het weer, waar wij dus geluk hebben dat het droog, mooi en warm is. Als afsluiting is er nog een borrel met kaas en andere dingen, maar wij besluiten op tijd naar bed te gaan omdat het een lange dag is. De volgende dat moeten we voor 8 uur uit onze hut omdat deze schoongemaakt moet worden door de crew voor de volgende groep passagiers. Dit is allemaal vrij gehaast, omdat het ontbijt om kwart voor 7 begint en uiterlijk half 8 klaar is, waardoor er weinig tijd is om te douchen. Na deze haastige start vertrekken we met de boot om het fjord uit te gaan en deze vanaf de zee te bewonderen. Het weer is inmiddels meer bewolkt en er is regen voorspeld rond lunchtijd. Eenmaal terug (kwart voor 9) bij de terminal is het ook aan de sandflies te merken dat het ‘slechter’ weer is, die begroetten ons in grote getalen, waardoor wij snel van de boot gaan om nog even snel in de terminal naar het toilet te gaan voor de terugrit. Eenmaal in de auto rijden we weer terug en moeten bij de tunnel wachten totdat wij aan de beurt zijn en Hans besluit foto’s te maken, maar ook hier zijn de vliegen aanwezig, dus na een paar snelle kiekjes is het snel de auto in. We stoppen op de terugweg nog bij de plek waar we de Kea’s gezien hebben, maar helaas zitten ze er nu niet. We rijden door naar de Christie Falls, waar een kristalheldere waterval de rivier in gaat en inmiddels begint het ook verder dicht te trekken. We rijden dezelfde weg weer terug en stoppen nog bij de Mirror lakes, waar je een prachtige weerspiegeling van de omgeving in ziet. Eenmaal in Te Anau halen we bij de supermarkt de lunch en begint het ook te regenen. De regen houd aan tot Athol, waarna het opklaart en het ook warmer begint te worden. De weg naar Queenstown is rustig en via Lake Wakatipu rijden we Queenstown in. We verblijven in Queenstown bij The Glebe, op loopafstand van het centrum, waar we een ruim 4 persoonsappartement hebben. Dankzij deze locatie kunnen we de auto ook laten staan, want het is vrij druk en er staat regelmatig file om het dorp in én uit te komen.

Vriendelijke groeten,

Jan Willem, Marietje, Hans en Joost