Kiezen in Christchurch.

Kia Ora allemaal!

Alle dichtsbijzijnde tandartsen (5 in een straal van 5 kwartier rijden), geven in Lake Tekapo niet thuis dus moeten we het verder zoeken. We zijn dus mooi op tijd vertrokken, zodat er wat met Joost zijn kiezen gedaan kan worden in Christchurch. De rit ernaartoe verloopt vrij soepel en de omgeving doet ons steeds meer het gevoel geven dat we naar Hans in Nederland terug rijden. Dit staat los van het feit dat we in het plaatsje Ashburton even uit willen stappen een klap in het gezicht krijgen: 28 graden! Bewapend met pet en zonnebril vertrekken we naar een farmers market, waar we net langs zijn gereden. Jan Willem houdt zich wat in, bij diverse eetkraampjes aangezien we al een broodje hebben gesmeerd en we vertrekken maar weer gauw naar Christchurch. Joost zijn kies doet nog flink pijn.

Christchurch rijden we binnen en we snappen de opzet van de stad niet helemaal; eindeloze blokken met huizen, winkels en diverse praktijken. Ook tandartsen, maar na de afwijzing van diverse tandartsen rijden direct naar het ziekenhuis door. We stoppen daar, Joost wordt doorverwezen naar de emergency. Daar aangekomen, waarschuwt men dat het 500 dollar zal kosten en ze waarschijnlijk alleen pillen voor zullen schrijven. Joost krijgt een lijst met nog meer tandartsen mee die ‘after hours’(buiten de regulier uren en dagen) werken. In plaats van te kiezen, belt hij ze allemaal en er is geen plaats. Maar!! Het is toch gelukt een afspraak op zondag in de ochtend.

Jan Willem rijdt het laatste stukje door naar het motel, waar alle drie instorten vanwege de warmte in het motel. Het is bloedheet met 32 graden. Er worden die dag boodschappen gedaan, een snelle duik in de pool (lees vergroot bad) en gekookt. De dag erna is het beter verpozen met 26 graden en tijd voor de tandarts. Het blijkt logisch dat het zo'n zeer deed; er was een zenuw aan het afsterven in de kies. Het is de vraag of hij nog te redden valt, dat kan in Nederland door de specialist worden uitgezocht. Voor nu pijnstillers en antibiotica voor het geval de ontsteking erger wordt in het vliegtuig. Gelukkig is de ergste pijn voorbij aangezien de wortel de pijn signalen niet meer doorgeeft.

Op maandag blijven we toch met kiezen te maken krijgen, gelukkig niet meer met die van Joost. “Gaan we naar het strand; een avontuur naar een schiereiland; de stad ontdekken of toch de botanische tuinen in?!” We hebben een korte wandeling nog even gemaakt. We komen er al gauw achter dat we een dag daarna er meer tijd voor willen nemen. Kortom vroeg op; nog even Christchurch in aangezien het regent en als het droog is de botanische tuinen ontdekken.

Wol in de zomer en onze laatste volledige dag.

Onze laatste dag met zijn drieën hebben we nog een leuk agenda. Jan Willem skipt het tochtje naar de stad om wat administratie te doen en Marietje en Joost gaan op pad. Ruim 10 jaar geleden heeft Christchurch te maken gehad met een flinke aardbeving en helaas is ook de grote kathedraal uit 1864 in centrum flink beschadigd. Ze zijn druk bezig met restaureren. Toch geven ook andere gebouwen wel een indruk over de neogotische bouwstijl (zie foto’s).

Joost en Marietje zijn nog verder op avontuur gegaan en naar een grote fabriekswinkel van Possum Merino wol gegaan. Deze wol is uniek doordat de Possum vacht verwerkt wordt in de ultieme combinatie met warme Merino wol. Een grappig feitje is dat de Possum een plaag in New Zealand is doordat ze het voedsel van de vogels opeten. Dit, terwijl het in Australië een beschermde diersoort is. Helaas komen Joost en Marietje er achter dat hun 3 verschillende pasjes niet werken en ze onvoldoende cash hebben.. Wat nu?! Gellukig worden ze (weer) door Nederlanders begroet en die zetten de bijzondere New Zealandse vriendelijkheid door: ze schieten voor en brengen ons naar een geldautomaat. De sympathieke mensen blijken ook 30 jaar in New Zealand te hebben gewoond en hier nog kinderen en kleinkinderen te hebben.

Na de flinke wandeltocht naar stad en fabriek, is de schrik van het missende geld te boven en besluiten we toch nog even naar de Botanische tuinen met elkaar te gaan: Waanzinnig! Oneindig hoge bomen, de meest kleurrijke bloemen en een rozentuin die je van veraf ruikt. We sluiten af met een ijsje en nog een duik in het zwembad. Nu komen alleen de laatste dingen nog: koken, pakken, herpakken, opruimen en ons klaarmaken voor de reis: Joost naar Japan en Jan Willem en Marietje naar Auckland om toch de familie te kunnen bezoeken. Wie weet zit er toch nog een klein laatste spelletje in voor de laatste avond..

Een laatste groet van Joost en nog een paar van Jan Willem en Marietje te gaan. Een dikke knuffel aan Hans en alle thuisblijvers.