Kia Ora,

Na ons vertrek uit Nelson wordt het al snel rustig op de weg, we gaan nu echt het binnenland in en de heuvels worden ruiger en helaas is het weer ook minder geworden, het regent behoorlijk van tijd tot tijd. Onderweg stoppen we na ongeveer anderhalf uur om koffie te drinken, dit willen we buiten op een bankje doen, totdat we de eerste sandfly zien, waardoor wij snel de boel oppakken en in de auto verder drinken. De eerste stop op weg naar Hokitika is Murchison waar we gebruik maken van het openbare toilet. Dit is echt een groot verschil met Nederland, er zijn openbare toiletten die meestal netjes zijn en prullenbakken waar je afval in kwijt kunt. Bijna iedereen op weg naar de westkust stopt hier omdat dit het eerste echte toilet op de route is.

Pancake Rocks

We volgen State Highway 6 (SH6) en rijden iets om langs Westport omdat we een bestemming onderweg hebben. De weg kronkelt langs de Buller Rivier en stroomafwaarts worden de bergen om ons heen steeds hoger. De Manuka (lokale boom) staat in bloei en door de witte bloemen lijken sommige heuvels wel grijs te worden in plaats van het gebruikelijke groen. De route is ook het begin van de ‘one lane bridge/road’, dit zijn bruggen en weggedeeltes waar maar 1 baan is om over te rijden en je soms voorrang moet geven of hebt. Dit scheelt qua onderhoud en aanleg in de kosten en omdat het relatief rustig is veroorzaakt het ook geen file. Eenmaal in de buurt van Westport gaan we verder over de SH6 richting Greymouth en vlak daarvoor de Pancake rocks. Het weer begint op te klaren en de weg gaat eerst over een heuvelachtig terrein over in een kustweg langs de kliffen met uitzicht op de ruige zee. Door een stukje om te rijden hoeven we niet apart naar de Pancake Rocks, maar passeren wij deze onderweg. Deze rotsformaties hebben naam te danken aan hun uiterlijk, het lijken netjes op elkaar gestapelde pannenkoeken. Toen wij 13 jaar geleden hier waren was het veel rustiger én was er naast het welcome center van The department of Conservation, niks. Nu zijn er diverse winkels en restaurants, die natuurlijk pannenkoeken op het menu hebben staan. We stappen weer in de auto en passeren onderweg Greymouth. Deze stad is niet echt bijzonder en wat ons betreft prima om doorheen te rijden zonder te stoppen. Eenmaal in Hokitika slaan we rechtsaf de oprit van het Fitzherbert Court motel in waar wij zullen verblijven.

Hokitika

Hokitika is een klein stadje aan de westkust van het Zuidereiland en hierna is er eigenlijk niet veel meer en kom je pas weer in een plaats van formaat bij Wanaka. De stad staat bekend om zijn Greenstone (Nieuw-Zeelandse jade) en de ruige zee met het vele drijfhout op het strand. De steden en dorpen in Nieuw-Zeeland zijn niet bijzonder en veel heeft weg van een gemiddeld dorp of stad in de verenigde staten. Hokitika is behoorlijk toeristisch en er zijn diverse winkels waar de Greenstone verkocht wordt. Wij zijn de avond van aankomst naar de ‘glowworm del’ geweest om nogmaals naar de gloeiwormen te kijken. In tegenstelling tot Kakahi is de locatie aangegeven op de weg én is het er een stuk drukker. Ondanks dit blijft het een indrukwekkend schouwspel van allerlei lichtjes die ogenschijnlijk in de rotsen branden. De volgende dag zijn wij de stad ingegaan en hebben even de winkels bezocht, boodschappen gedaan en een ’s ochtends een wandeling naar het strand gemaakt. De naam van de stad is ook uit drijfhout gemaakt en natuurlijk hebben wij netzoals alle toeristen hier een foto gemaakt. Het weer is inmiddels weer aangenaam, het is zonnig en 20 graden, wat vrij uitzonderlijk is voor deze kant van de westkust. Het waait hard en gelukkig zijn er geen sandflies in de stad, zodra je het bos ingaat kom je ze weer tegen. De sandflies houden van hoge luchtvochtigheid, kunnen niet tegen sterke wind en warmte, vandaar dat ze vooral aan de westkust van het zuidereiland voorkomen. Mocht je het Zuidereiland bezoeken, koop in Nieuw-Zeeland zelf de anti-insectenspray/stick om niet compleet lek gestoken te worden. Alleen de lokale middelen werken, dus probeer niet zelf wat mee te nemen, je gaat spijt krijgen!

Greenstone

Hokitika en omgeving staat bekend om het verwerken van greenstone (Nieuw-Zeelandse jade) tot allerlei sieraden, vaak vanuit de Maori traditie. Er zijn een enorm aantal winkels die dit verkopen en de prijzen variëren, maar het is een dure liefhebberij. Een klein recht stukje van 1 cm bij 4 cm, geslepen en wel kost $120 (€72), maar kan zelfs tot bedragen ver boven de $3000 (€1800) gaan. Aangezien wij helaas niet de Staatsloterij of de Postcodeloterij hebben gewonnen besluiten we zelf maar op zoek te gaan naar de stenen. Langs de kust zijn een aantal plekken waar dit kan, onder andere aan de riviermondingen die uitkomen in de oceaan, grofweg tussen Ross en Barrytown. Wij zijn naar de monding van de Hokitika River gereden om daar te gaan zoeken. Het lastige is dat wij als leken niet goed weten hoe ‘echte’ greenstone er nu onbewerkt uitziet en alles wat enigszins groen is gaat mee om te laten bekijken. In Hokitika is een winkel waar je zelf de stenen kunt slijpen en wij willen kijken of we nu het juiste gepakt hebben en er zelf iets van kunnen maken. Morgen rijden we dan vervolgens 2 uur verder naar Fox Glacier. Het weersvooruitzicht is goed en Hans en Joost willen per helikopter de gletsjer op om daar een wandeling te maken. De vorige keer kon dit niet vanwege de onophoudelijke regen, dus een zonnetje en 20 graden is meer dan welkom.

Groeten,

Jan Willem, Marietje, Hans en Joost