Kia Ora,

Na ons vertrek uit Ohakune hebben we onderweg een luchtpauze ingelast en zijn wij gestopt op de Vinegar Hill Campground. Dit is een kampeerplek van de Regional Council (gemeente) waar je kan kamperen. Het ligt tussen Hunterville en Ohingaiti, aan de Rangitikei Rivier waar je in kunt zwemmen. De weg van Waiouru tot Bulls gaat langs deze rivier en onderweg rijd je door de kloof die de rivier heeft gemaakt door de loop van de jaren, zeker een bezoekje waard! De weg verder richting New Plymouth is vrij saai en eentonig, dus we zijn blij als we eenmaal ter plekke zijn.

New Plymouth

Wij verblijven in de Auto Motor Lodge, waar wij 2 kamers hebben. De ene kamer is deels gerenoveerd en de ander is oud en versleten met vieze banken erin. Bij inspectie van de magnetron zaten de erwten van de vorige bewoners er nog in, ‘sorry meneer’ was het antwoord. Wij kunnen dit motel dus ook niet aanraden helaas. Bij aankomst is het ook mistig en grijs en was eigenlijk een van de eerste dagen dat we de zon niet gezien hebben. De volgende ochtend zijn wij op pad gegaan naar het doel van ons verblijf, Mount Egmond (Mount Taranaki) om een wandeling op en rond de berg te doen.

Plensregen

De weg richting Mount Egmond vanaf de noordzijde is een vrij eenvoudige weg totdat je bij de voet van de berg komt. De weg wordt direct een stuk smaller en er kunnen 2 auto’s elkaar precies passeren. De weg gaat met een behoorlijk hellingspercentage naar boven en kronkelt zich door een dicht begroeid landschap. Dit was ook de eerste rit en rij ervaring voor Joost met een stuur aan de rechterkant en links rijden (rechts lange bocht, links korte!) en dat vond hij voor de eerste keer ook even voldoende. Onderweg begon het al te regenen, maar eenmaal boven is het helemaal bar en boos. We hebben de auto geparkeerd en zijn heel snel het visitor (visitor) center ingegaan. Eenmaal binnen is het duidelijk dat het weer alleen maar slechter wordt én het sneeuwt op de top. In het centrum zelf is er uitleg over de berg, de omgeving en de flora en fauna. Daarnaast is er een overzicht van de diverse wandelroutes en is er een ranger van het Department of Conservation (ministerie van natuurbehoud) die je graag uitleg geeft en kan adviseren welke wandelingen toegankelijk zijn op dit moment. Ondanks het slechte weer zijn er toch helden die in volledige regenkleding buiten gaan wandelen, maar heel blij zijn als ze bij het centrum een warm kopje koffie of thee kunnen krijgen. Voor ons is het helaas te slecht en besluiten terug te rijden naar het motel om hopelijk later in de middag nog even het strand op te kunnen.

Portugees oorlogsschip

Na de lunch en een spelletje lijkt het wat droger te worden en zijn we richting het strand gelopen. Omdat het een vulkanisch gebied is, is het strand zwart en door de storm van afgelopen dagen ligt er veel rommel en drijfhout. Het weer lijkt ook iets beter te worden, de bewolking is aan het breken en de zon begint te schijnen. Op het strand liggen allemaal blauwe blaasjes en het lijkt er bezaaid mee, maar sommige blauwe blaasjes hebben ook een soort van zeil en tentakels als een kwal. Dit zijn de resten van een Portugees oorlogsschep (blue bottle), een zeer giftige staatkwal, maar het is geen echte kwal, het is een verzameling van 4 soorten poliepen die samenwerken. Als je de tentakels aanraakt, ookal is het organisme dood, kan het nog steeds steken en krijg je een allergische reactie of mogelijk erger: Afblijven dus. Ondanks dat werd er nog gezwommen in de zee tot onze verbazing, wij wilden pootje baden, maar met al het blauw om ons heen hebben we dat overgeslagen. Eenmaal terug in het motel hebben wij Fish and Chips besteld en wortelen erbij gekookt en gelukkig zat er geen melk in het beslag, dus Joost kon ook mee-eten.

Wij zijn op New Plymouth Airport bij Hertz langsgegaan om te zorgen dat onze auto op het zuidereiland groot genoeg is voor de bagage. We hebben categorie J, wat een 4X4 SUV uit de middenklasse is. Op dit moment hebben we een Mitsubishi Outlander, maar het alternatief is een Nissan X-Trail of een Kia Sportage. Alleen de Outlander is groot genoeg, de anderen hebben een te kleine achterbak. Bij Hertz lag ook een folder van het New Plymouth Lights Festival wat in het Pukekura park plaatsvind. Dit leek ons leuk en wij zijn ’s avonds hier naartoe gereden en hebben de auto bij de paardenrenbaan geparkeerd en verder gaan lopen. Het park is prachtig verlicht en er zijn diverse lichtcreaties, kunstwerken en is er een gezellige sfeer. De kunstwerken zijn indrukwekkend en sommige hebben ook geluidseffecten erbij, zoals de verlichtte apen met apengeluiden en een botanische tuin van lampen met rustgevende muziek. Daarnaast kunnen de kinderen (en volwassenen!) zich laten schminken met fluoriserende verf en zijn lopen mensen rond met allerlei lichtmaskers, glow in the dark hoedjes en lichtsabels. De wandeling is ook bijzonder omdat je door een tropisch park rondloopt, of zoals Joost verwoordde net alsof Burgers Bush verlicht is. Dit was ook het hoogtepunt van New Plymouth en helaas door het weer hebben we geen wandeling gedaan, maar wij hebben begrepen dat het ook heel veel regent hier en als je komt goed voorbereid moet zijn met wandelkleding. Ons advies zou zijn om dit deel over te slaan, het is echt een aardig stuk rijden en misschien daardoor ook niet de moeite waard.

Morgen vertrekken wij richting de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, Wellington, waar wij oud en nieuw zullen vieren en met ons achternichtje Amy afgesproken hebben, zij woont namelijk in de stad.

Vriendelijke groeten,

Jan Willem, Marietje, Hans en Joost

P.s. Dank voor alle reacties!