Kia Ora,

Eenmaal in Rotorua aangekomen weten we ook zeker dat we op de juist plek zijn. Het stinkt er naar rotte eieren door de zwavel en vanuit de put tegenover het motel rookt het. We bevinden ons in een vulkanisch gebied waar van alles en nog wat te zien is. Door Nieuw-Zeeland heen loopt een breuklijn van tektonische platen. Deze platen schuiven over elkaar waardoor er aardbevingen ontstaan (Christchurch de meest recente en verwoestende) en er geologische activiteit is. Wij beginnen onze geologische reis in Rotorua.

Rotorua

Eenmaal aangekomen in het Bella Vista Motel in Rotorua hebben wij even geslapen en zijn we vervolgens op pad gegaan. Dit hotel ligt naast het Kuirau thermische park wat gratis toegankelijk is en een aardige indruk geeft wat je verder kan tegenkomen in de buurt. Wij zijn begonnen bij het meer waar zeer veel stoom vanaf komt door de hitte van het water. Door de combinatie van het bijzondere meer en de mist is er een wat mystieke sfeer en is het zeker de moeite waard om even bij stil te staan. Even verderop is er een modderpoel, die door gasopbouw blubber spuwt. Wanneer je doorloopt kom je uit bij de rokende gaten, waar je duidelijk de zwavelopbouw ziet. Aan het begin van het park (vanuit het centrum gezien) is er een overdekt bad, waar water uit een thermische bron doorheen stroomt. Aangezien het weer wat dubieus was en het regende hebben wij hier even met onze voeten in het zéér hete water gezeten totdat het weer droog was. Het water is zo warm, dat wanneer je eruit stapt je benen rood zijn van de hitte.

Het is vandaag ook eerste kerstdag en ons kerstmaal bestond uit aardappelen, vlees en koolsla, met als toetje een mandarijn. Dit is ook een van de weinige dagen dat alles dicht is en je dus moet zorgen dat je voorraad hebt. Zelfs de grote gele M is deze dag gesloten. Het motel had een ‘kookplaat’, maar daar kon je niks mee koken, wij hebben van de eigenaren een electrische kook/bakplaat gehad waarmee we een poging gewaagd hebben om er iets van te maken. Wij kunnen dit motel dan ook niet aanraden, anders dan er te overnachten en elders te eten.

De tweede kerstdag zijn wij ’s ochtends vroeg opgestaan en gaan wandelen bij Sulphur point. Je kan de wandeling vanaf 2 kanten beginnen, maar je moet heen- en teruglopen, wat al met al 2 uur duurt. Het ene punt is bij Whakarewarewa Rugby Club, de andere bij het Sudima Hotel. Voordat je aan de wandeling begint wordt duidelijk gemaakt dat er waterstofsulfide in de lucht zit en je hier nadelige gevolgen van kan ondervinden, daarnaast moet je op de paden blijven omdat je mogelijk bij aanraking met het water of andere zaken je kan verbranden of erger. Ondanks dit hebben we het toch gedaan, aangezien er ook mensen (op leeftijd) aan het fietsen waren en er ook een hardloper ons tegemoet kwam. Het is een bijzonder gezicht om de diverse warmwaterdampen te zien uit de verschillende poelen en ook uit het lake Rotorua. Er leven zelfs dieren in dit zeer giftige water en de meeuwen hebben schijnbaar geen probleem mee om hun dagelijkse dosis waterstofsulfide te inhaleren. Sommige vogels zien wij zelfs uit het thermische water drinken tot onze verbazing.

In Rotorua zijn nog meer thermische gebieden, onder andere Te Puia (met geiser) en Wai o Tapu (meerkleurige stoommeren), maar Te Puia hebben wij vorige keer bezocht en Wai o Tapu hadden we geen tijd voor. Het loont om van te voren even te kijken wat je wilt doen, want wij hadden ook nog het idee om langs de nationale Kiwi broedplaats (National Kiwi Hatchery) te gaan, maar helaas waren zij volgeboekt tot 6 januari.

Taupo

De weg van Rotorua naar Taupo is goed op cruise control te rijden, op 2 kloven (gorges) na, die zeer scherpe bochten hebben en aardige hellingen. Het landschap veranderd ook direct als je de hoek om bent, van een bochtige bergweg naar een rechte weg door een glooiend landschap. Taupo zelf is een zeer toeristisch en heeft een bruisend centrum. Het meer van Taupo is het grootste van Nieuw-Zeeland en prachtig helder. De avond van aankomst zijn wij even gaan zwemmen en dat was heerlijk verfrissend. Het leuke is dat wij vanuit onze appartementen (the village resort) een klein stukje lopen en aan het strand kunnen gaan liggen. Ook hier heb je de aanwijzingen van de geschiedenis, zeker wanneer je een steen van het strand in het water gooit en die vervolgens blijft drijven, het is namelijk puinsteen.

De volgende dag zijn wij op pad gegaan naar de Craters of the Moon (maankraters) en de Huka Falls. De Craters of the Moon zijn een verzameling rookgaten waaruit hete stoom met een sterke zwavelgeur komt, waarbij ook de begroeiing bijzonder is. Doordat de ondergrond verschillende temperaturen heeft komen er verschillende planten voor die de hitte beter of minder kunnen tolereren. Ook zijn er planten die uitsluitend in deze thermische hitte groeien omdat in de winter een microklimaat ontstaat waar de planten niet in bevriezen. De wandeling duurt ongeveer een uur, maar met even wat foto’s nemen en van het uitzicht genieten zijn we toch een anderhalf uur onderweg. Vlakbij zijn ook de Huka Falls, dit zijn watervallen die prachtig azuur blauw zijn en waar het water vanuit Lake Taupo stroomt richting de zee. Je volgt de borden en parkeert de auto en loopt in ongeveer 5 minuten naar de watervallen toe. Het is vandaag wel extreem druk, zowel voor onze Nederlandse begrippen en helemaal voor Nieuw-Zeelandse, er zijn busladingen mensen die de Falls komen bekijken. Mede door de kleur en de enorme kracht en bijbehorende lawaai zijn ze indrukwekkend. Op de terugweg hebben we nog even boodschappen gedaan en zijn we weer even gaan afkoelen aan Lake Taupo. Diner bestond uit een Sirloin Steak op de barbecue, met salade en knoflookstokbrood. Natuurlijk hoort er ook nog een Nieuw-Zeelands wijntje bij, wij zijn vooral gecharmeerd van de witte pinot gris.

Morgen vertrekken wij richting Ohakune en passeren wij op de reis Mount Ngauruhoe, beter bekend als Mount Doom uit de Lord of de Rings films. Vorig bezoek aan Nieuw-Zeeland wilden we een rondje rond deze berg vliegen, maar helaas ging dat niet door vanwege het weer en nu is het bedrijf achter de vlucht failliet. Gelukkig kunnen we hem ook gedeeltelijk beklimmen. Aan de beweging hebben wij geen tekort, we halen makkelijk onze stappen volgens de stappenteller..

Een andere auto…

We hebben nog steeds onze Mitsubishi omdat er geen andere auto’s beschikbaar zijn bij Hertz, zowel in Rotorua als Taupo ter vervanging. We hopen dat hij alleen een vreemd geluid blijft maken en het tot Wellington volhoud. En volgens de medewerkers van Hertz moeten we bij problemen ‘gewoon het 0800 nummer’ bellen, dat hopen we niet te doen.

Groeten,

Jan Willem, Marietje, Hans en Joost

P.s. De foto’s volgen later