Kia Ora,

Het heeft even geduurd, maar het blog zal langzaam bijgewerkt worden. We zitten nu (nog) steeds in Paihia en na een aantal dagen is Hans negatief getest waardoor we gezamenlijk weer op pad kunnen. Helaas zijn er nieuwe ontwikkelingen op het gebied van corona, daarover later meer.

Paihia & Russell, Bay of Islands

Paihia ligt in het noorden van Nieuw-Zeeland in de Bay of Islands. Dit gebied heeft een gematigd klimaat, waarbij de temperatuur overdag ongeveer 23 graden is en ’s nachts niet beneden de 16 komt. Wij kijken uit op een prachtige baai en aan het strand tegenover het motel staan bomen met rode bloesem, Christmas trees, die zo genoemd worden omdat ze met kerst bloeien. Als je in Nieuw Zeeland bent is de UV-factor, zelfs op een bewolkte dag extreem hoog, dit komt door het gat in de ozonlaag. Je moet jezelf regelmatig insmeren omdat je heel snel verbrand en overdag de volle zon vermijden. De Kiwi’s (Nieuw-Zeelanders) lopen ook vaak met lange mouwen en lange broeken, hoge sokken en een hoed om zichzelf te beschermen tegen de zon. Voor ons is een korte broek met T-shirt met regelmatig insmeren voldoende, maar proberen we wel de zon te vermijden door in de schaduw te lopen.

Paihia is een leuk dorp met een gezellig centrum en een overvloed aan eettentjes en restaurants. Daarnaast kan je diverse dagtochten doen rond de baai en parasailen, kajakken of zelfs met een SUP op pad. Wij hebben de ferry genomen naar Russell, die kost $16, en daarmee vaar je door de baai en heb je onderweg een prachtig uitzicht. In Russell staat de oudste kerk van Nieuw-Zeeland, maar het is verder klein en voor een middag leuk om te bezoeken en even op een terrasje of, zoals wij hebben gedaan, even de supermarkt in en wat te drinken halen en dit lekker op een bankje onder de Christmastrees op het strand opdrinken.

Kerikeri, Kawakawa & corona…

In de regio rond Paihia wonen een aantal neven en nichten van Marietje, Leo in Kerikeri en Christine in Kawakawa en Maree in Whangarei. Helaas was het niet mogelijk om met Leo af te spreken, maar hebben we nog wel Kerikeri bezocht. Het ligt midden in het gebied waar veel groenten en fruit verbouwd wordt. Onderweg kom je allemaal kraampjes tegen met sinaasappels, mais, kiwi’s, aardbeien, tomaten, avocado’s, macadamianoten en nog veel meer. Wij hebben voor $5 heb je een anderhalve kilo heerlijke onbespoten sinaasappels gekocht en elders voor $6 een kilo roma tomaten. De sinaasappel boer vertelde dat er steeds minder sinaasappels verbouwd worden (it’s like hen’s teeth) omdat de velden worden omgezet naar kiwi’s of plaats maken voor huizen. Je ziet ook veel nieuwbouw want ondanks de huizencrisis hier in Nieuw-Zeeland blijft de vraag groot. In Kerikeri zijn wij op zoek gegaan naar de Te Wairere Falls (watervallen) maar na 4 maal hetzelfde stuk te hebben gereden, hebben we het opgegeven. Na navraag bij de lokale bowlingclub bleek dat dit inderdaad lastig te vinden was én dat ze vrijwel droog stonden. Gelukkig op de terugweg van Kerikeri naar Paihia liggen de Haruru Falls, deze konden wij wél vinden en hebben hier ook gestopt om even een foto te maken een broodje te eten. Wij gaan nog terug naar Haruru Falls vanwege een klein houtbewerkingsbedrijf waar Kauri verwerkt wordt en er hele mooi onderzetters en andere voorwerpen van gemaakt worden. Kauri is speciaal hardhout, wat alleen maar kan worden verwerkt uit bomen die opgevist worden uit rivieren of opgegraven wordt uit de grond. De boom zelf is beschermd en het is illegaal om deze bomen te kappen, hierdoor zijn producten met Kauri ook duurder.

Een voorwaarde voor bezoek is een negatieve test en gelukkig hadden we die eindelijk allemaal. We hebben een afspraak gemaakt met een nicht van Marietje, Christine, zij is de dochter van Chris en Elaine, een oom en tante van Marietje die hier in Nieuw-Zeeland in Dargaville wonen. Daarnaast hebben ook een afspraak met Maree gemaakt waar we gaan lunchen. Marietje heeft naar Kawakawa gereden, voor het eerst aan de linker kant, maar het went snel. We rijden in een Mitsubishi Outlander, een SUV met een aardig vermogen, maar dit heb je ook nodig omdat de wegen in een slechtere staat verkeren en je op gravel roads (onverharde wegen) terecht kan komen. Eenmaal in Kawakawa zijn we hartelijk verwelkomt door Chris, Christine, James en Kaylee. Christine, if you read this, please advise if the spelling makes any sense at all. Zij wonen op en een heuvel in het centrum, in een prachtig oud wit huis. Een typisch houten huis zoals hier heel veel staan, met op de veranda een bank om in late middag nog van de zon te genieten. Christine heeft de tuin onder handen genomen en deze staat vol met prachtige bloemen en planten en is grasmaaien een redelijke dagtaak. We hebben ook nog de lokale toeristische trekpleister bezocht: Het publieke toilet. In tegenstelling tot in Nederland heb je in Nieuw-Zeeland overal openbare toiletten. Deze toiletten in Kawakawa zijn speciaal omdat ze ontworpen zijn door de Oostenrijkse kunstenaar Hundertwasser. Hij had aangeboden het gehele centrum in dezelfde stijl te ontwerpen, maar dat vond de gemeenteraad geen goed idee. Toch hebben sommige eigenaren zélf aanpassingen gedaan, waardoor sommige winkels een façade hebben die aansluit bij zijn ontwerp. Nadat wij afscheid hadden genomen en nog een foto met ons allen gemaakt hebben zijn we teruggereden naar Paihia en hebben daar heerlijke fish and chips van snapper genomen omdat we even geen zin hadden om te koken.

Helaas heeft Jan Willem een positieve coronatest en hebben we onze afspraak met Maree moeten afzeggen en gaan wij niet door naar Dargaville, maar zullen wij langer in Paihia verblijven. Wij hopen dat hij snel hersteld en we vanuit Warkworth alsnog naar Dargaville kunnen om de familie daar te bezoeken. De klachten zijn gelukkig niet erg, maar het is wel vermoeiend, vervelend en beperkt je mogelijkheden enorm. Marietje heeft gelukkig nog geen klachten en Hans is hersteld, maar we blijven testen. Wij zijn misschien klaar met corona, maar corona nog niet met ons.

Groeten,

Jan Willem, Marietje en Hans