Kia Ora,

We zijn vertrokken uit Paihia en onderweg naar Dargaville zijn wij gestopt om even de benen te strekken en wat te drinken, maar ook om even stil te staan bij hoe mooi de omgeving is waardoor wij heen rijden. We rijden naar Dargaville via Kaikohe en Pakotai, over een weg die in redelijke staat is, maar waar een 4x4 SUV wel prettig is. Vorig jaar is Nieuw-Zeeland getroffen door zware regen en een tyfoon waardoor er op verschillende plekken nog verzakkingen aanwezig zijn, zo ook hier.

Dargaville

Dargaville is een ruraal stadje, ook wel de ‘kumara hoofdstad van Nieuw-Zeeland’ genoemd wordt en aan de Wairoa rivier ligt. Het is ook relatief vlak, waardoor het wel wat doet denken aan Nederland. Eenmaal in Dargaville aangekomen zijn we op zoek gegaan naar het kantoor van Kathryn in het centrum waar wij hebben afgesproken met haar. We hebben achter haar kantoor, buiten én op afstand bijgepraat en na enige tijd kwamen ook Hannah (haar dochter) en André (haar man, Marietjes neef) langs.

Vorige keer dat wij in Nieuw-Zeeland zijn geweest zijn wij niet langs het graf van Marietjes oma gegaan en dat wilden wij deze keer wel doen. Naast haar oma liggen ook een tante en oom van Marietje hier ook begraven (Cees & Betty). Omdat wij niet wisten waar de begraafplaats was heeft Hannah heeft ons voorgereden. Dit was ook de eerste kennismaking met een gravel road (niet verharde weg), waar Hannah met haar Toyota vlot doorreed. Wij daarentegen vonden 50 hard genoeg en aan het eind zag de auto eruit alsof die de Sahara had doorkruist. Onderweg zijn wij gestopt bij een waterbassin wat aangelegd wordt. Kathryn is naast accountant namelijk ook projectdirecteur voor de aanleg van extra waterbassins (3 stuks) en dit is er 1 van. Door de toenemende bevolking én teelt van onder andere avocado’s moet de drinkwatercapaciteit worden uitgebreid worden en dit project moet hierbij helpen.

Nadat wij het graf hebben bezocht zijn wij naar het huis van André en Katryn gereden. André is boer en heeft een Kumara plantage (zoete aardappelen) van ongeveer 40 hectare. Op het moment dat wij er waren werden de jonge scheuten geplant om volgend jaar geoogst te worden. Het is een bijzonder proces wat wij nog nooit eerder gezien hadden. André heeft een ‘nursery’ (kweekgrond), waar de Kumara’s verbouwd worden en het groene blad eraf gehaald wordt om vervolgens elders in de grond geplant te worden. Het planten gebeurt handmatig, door 6 mensen op een trailer, die langzaam vooruit getrokken worden door een trekker. Er zit geen bestuurder op de trekker, maar het stuur wordt gefixeerd en een steen op het gaspedaal zorgt ervoor dat hij vooruit gaat. Er zijn ook machinale plantmachines, maar per saldo zijn die net zo snel als deze oplossing, maar een stuk duurder. Na het planten wordt er 1 maal water gesproeid en verder moet de natuur zijn werk doen. Eind april/mei worden ze vervolgens geoogst. Nadat we deze rondleiding van André hebben gehad hebben we afscheid genomen en zijn wij op weg gegaan richting Warkworth wat ongeveer 2 uur rijden is.

Warkworth

Warkworth ligt tussen Whangarei en Auckland in en heeft een prachtig Kauri park wat wij graag wilden bezoeken. Het plaatsje zelf is zoals de meeste dorpen in Nieuw-Zeeland, na een uur of 4 wordt het stil, behalve de restaurantjes, want die zitten meestal vol met mensen die genieten van een goed glas Nieuw-Zeelandse wijn of een smakelijk diner. Wij verblijven in de Bridgehouse Lodge wat in het centrum ligt en hebben daar ons eigen appartement met oprit én parkeerplaats. Door de ligging kunnen we alles lopend doen en kunnen we ook een wandeling langs de rivier maken. Voor onze accommodaties hebben we zoveel mogelijk motels en appartementen gekozen waar we zelf kunnen wassen, koken én het liefst in het centrum of aan het strand zodat niet alles met de auto moet. De volgende dag zijn wij ’s ochtends naar het Parry Kauri park gegaan om een wandeling te maken door een prachtig bos met Kauri’s en andere inheemse bomen en planten. Via een aangelegd wandelpad lopen wij 30 minuten door het bos en de stilte en met name de grootte van de bomen is indrukwekkend. De tree ferns zijn ook indrukwekkend, de silver fern is ook het symbool van Nieuw-Zeeland en zie je ook als embleem bij de All-Blacks (het nationale rugby team). Het ontstaan van een blad en de vorm ervan wordt ook wel een Koru genoemd en komt ook terug in onder andere Maori kunst en de onderzetter die wij in Paihia hebben gekocht.

Iets wat illegaal is in Australië, maar niet in Nieuw-Zeeland is het jagen op possums. De possums, net zoals konijnen, ratten, herten en wezels, fretten en hermelijnen zijn invasieve exoten (‘pests’) die het lokale wild verdringen en ziektes overbrengen. Nieuw-Zeeland voert al jaren strijd tegen deze exoten en maakt ook steeds meer gebieden, vooral eilanden, vrij van deze ‘pests’ zodat de lokale flora en fauna zich weer kan herstellen. Tijdens onze vorige reis zijn wij naar Kapiti island geweest, waar de kiwi voorkomt door het verwijderen van de pests. In Warkworth zit een fabriek waar men kleding maakt van de possums, van truien tot handschoenen, van sjaals tot plaids. Wij hebben zelf ook iets gekocht, maar wel omdat we het bovenstaande weten.

Auckland (2)

De volgende dag zijn wij vertrokken richting Auckland. Joost is de dag ervoor aangekomen en wij hebben hem opgehaald vanuit het Cordis hotel. Omdat Hans ziek is geweest tijdens het verblijf in Auckland zijn wij gezamenlijk de stad ingegaan en hebben geluncht. Auckland is een levendige stad, waar altijd wat te doen is, maar ook opvallend veel groen. Eenmaal na het eten zijn we richting Whitianga vertrokken, maar om de vrijdag voor kerst de weg op te gaan heeft zo zijn nadelen. Er stond een aardige file zowel Auckland in, waardoor wij ruim 4 uur nodig hadden om in Whitianga te komen. We hadden wel het geluk dat de SH25A weer open was (net een dag), na reparaties door de storm van vorig jaar.

Corona (3)

Inmiddels zijn wij ook klaar met corona, letterlijk, Marietje is ook op de dag van vertrek uit Warkworth weer negatief getest, waardoor we allemaal weer dingen kunnen gaan doen. Ondanks de corona hebben we de gevolgen kunnen beperken voor de reis, maar het is fijn dat we er mee klaar zijn. De reis van Jan Willem en Marietje wordt verlengd, misschien is dat wel het goede nieuws. Zij zullen de 23^e januari vanaf Christchurch naar Auckland vliegen (Vlucht JQ236) en nog een aantal dagen in Dargaville verblijven. Omdat ook terugvlucht gewijzigd moest worden en Singapore Airlines pas op de 31^e januari plek had, hebben we dit ticket laten restitueren en nieuwe vluchten geboekt met Qantas. Zij vliegen de 29^e vanaf Auckland naar Sydney (QF144), om vervolgens vanaf Sydney naar Londen (QF1) en tot slot naar Amsterdam (BA430). Voor Hans en Joost zit er helaas geen verlening in.

Groeten,

Jan Willem, Marietje, Joost en Hans

P.s. Dank voor alle reacties!